Śledź nas na:



Aspekty diagnozy pedagogicznej

Z wielu aspektów trzy wydaja się najistotniejsze:
  • Diagnoza dydaktyczno-wychowawcza

     

    Jest ona rozpoznawaniem sytuacji dydaktycznej i wychowawczej ucznia a zwłaszcza zmian jakie w nim zachodzą pod wpływem oddziaływania pedagogicznego. Aby zilustrować założenia aspektu metodologii diagnozy pedagogicznej warto wymienić najistotniejsze elementy procesu uczenia się:

  • wstępne przygotowanie poznawcze – obejmuje wiadomości i umiejętności posiadane przez ucznia “na stracie”, kompetencje warunkujące możliwość przyswajania nowej wiedzy. Główną zasada diagnozy przygotowania poznawczego uczniów jest rozpoznawanie tego co uczeń potrafi, nie zaś tego czego mu brak. Służą temu m.in. testy wiadomości i umiejętności.

  • wstępna motywacja – istotna z punktu widzenia osiągnięć szkolnych ucznia, czyli chęć uczenia się, trwania przy zadaniu są wykonania. Metodami zdobywania przez pedagoga informacji w tym zakresie są: obserwacja ucznia w czasie pracy, rozmowa, analiza wypowiedzi pisemnych

  • treści kształcenia

  • warunki kształcenia – materialne i społeczne otoczenie uczącego się, szczególnie zaś jakość nauczania – wskazówki i zachęty ze strony nauczyciela. Jakość nauczania w znacznej mierze wydaje się zdeterminowana osobowością nauczyciela. Metody bardzo przydatne dla pedagoga w poznawaniu warunków kształcenia to: ukierunkowana obserwacja prowadzona na lekcji oraz analiza klimatu społecznego szkoły

  • osiągnięcia motywacyjne – warunkują chęć kontynuowania nauki, w znacznym stopniu zależą od nauczyciela.

  • osiągnięcia poznawcze – mogą być mierzone w ten sam sposób, jak jego wstępne przygotowanie poznawcze. Stosowane tu są takie same narzędzia, czyli testy wiadomości i umiejętności

  • Diagnoza opiekuńcza

Jest to wielostronny proces poznawczy uwzględniający różnorodność grup, jednostek ludzkich oraz czynniki zakłócające ich samodzielne zaspokajanie. Można wyróżnić pewne grupy potrzeb opiekuńczych i jednocześnie czynników zakłócających ich zaspokajanie:

  • potrzeby związane z funkcjonowaniem rodziny – pozbawienie dziecka opieki ze strony pracujących rodziców, sieroctwo naturalne i psychiczne, błędy wychowawcze

  • potrzeby związane z działalnością szkoły – wadliwa organizacja funkcjonowania szkoły, niepowodzenia szkolne, zakłócone relacje z nauczycielami

  • potrzeby związane z aktywnością dziecka w środowisku – brak organizacji wypoczynku, nieprawidłowe relacje dziecka ze środowiskiem rówieśniczym, niedostosowanie społeczne, brak integracji niepełnosprawnych

  • potrzeby wynikające z właściwości organizmu dziecka – wadliwy tryb życia, nieodpowiednia dieta, defekty fizyczne, przejściowe stany zaburzeń rozwojowych, niepełnosprawność

     

W diagnostyce opiekuńczej istotne jest dobrze przeprowadzony: wywiad indywidualny i środowiskowy, obserwacja, analiza dokumentów oraz analiza funkcjonowania instytucji (szkoła, zakład opiekuńczy).

  • Diagnoza w wychowaniu resocjalizującym

To diagnoza na użytek wychowania resocjalizującego osób wadliwie przystosowanych społecznie. Diagnoza obejmuje w tym przypadku identyfikację i wyjaśnienie znaczenia poszczególnych dysfunkcji w adaptacji społecznej jednostki i jej zaburzenia, służące zaprojektowaniu odpowiednich oddziaływań profilaktycznych, wychowawczych, terapeutycznych. Stosowane są tu te same metody co w diagnozie opiekuńczej. W diagnozie resocjalizacyjnej należy dokonać tzw. analizy aktywów, czyli pozytywnych postaw i ról społecznych jednostki, których znajomość stanowić może punkt wyjścia do procesu efektywnej resocjalizacji.



Zobacz także